مشاعره و شعر با ی از شاعران مختلف

شعر با ی

شعر با ی ،شعر با ی مشاعره،شعر با ی شروع شه,شعر با ی شروع شه,شعر که با ی شروع شه,بیت شعر که با ی شروع شه,شعر که اولش با ی شروع شه,یه شعر که با ب شروع شه,شعر با حرف یا,شعر با حرف ی شروع شود,شعر با حرف ی شروع بشه,شعری که با حرف ی شروع شود,شعر که با حرف ی شروع بشه,شعری که با حرف ی شروع بشه

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد که با حرف ی شروع می شوند برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

یـارب چـها به سینه این خاکدان در است

کـس نـیـسـت واقـف ایـنـهـمـه راز نـهفته را

شعر با ی

یوسیف کیمی وئرسه یـدیلـه دینـدارینـا قیمـت جان

نقدی ایلـه مـن ده خـریـداریـن اولاردیـم

شعر با ی مشاعره

یا رب از ابر هدایت برسان بارانی

پیشتر زان که چو گردی ز میان برخیزم

شعر با ی شروع شه

 یوسف فروختن به زر ناب هم خطاست

نفرین به من اگر تورا به زر ناب دهم

شعر با حرف ی شروع شود

یک نعره مستانه ز جایی نشنیدیم

ویران شود این شهر که میخوانه ندارد

شعری که با حرف ی

 یک شب از عشاق جا ماندیم وبس

قصه نالایقی خواندیم وبس

بیت شعر که با ی شروع شه

یا بزن سیلی به رویم یا نوازش کن سرم

در دو حالت چون رسم بردست تو می بوسمش 

شعر که اولش با ی شروع شه

یارم چوقدح بدست گیرد

  بازار بتان شکست گیرد

شعر با ی مشاعره

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت

در قفس بودم، رهایم کرد و رفت

شعر با ی شروع شه

یارب به کمند عشق پا بستم کن 

از دامن غیر خودتهی دستم کن 

یکباره زاندیشه عقلم برهان 

وزباده صاف عشق سر مستم کن

شعر با حرف ی شروع شود

یک سال دیگر آمد و دنیا عوض نشد

چیزی بغیر پیرهن از ما عوض نشد

بیت شعر که با ی شروع شه

یارب به کریمی کریمانت بخش 

بر آب دیده یتیمانت بخش 

صد بار به لطف و کرمت بخشیدی 

یم بار به سلطان خراسانت بخش

شعری که با حرف ی

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتیم

در میان لاله و گل آشیانی داشتیم

شعر با ی مشاعره

یک قطره چشیدیدم زمینای محبت 

گشتیم فنا زدریای محبت 

شعر که اولش با ی شروع شه

یاد بگذشته به دل ماند و دریغ

نیست یاری که مرا یاد کند

شعر با ی شروع شه

یار شو ای مونس غمخوارگان 

چاره کن ای چاره ی بیچارپان 

قافله شد بی کسی ما ببین 

ای کس ما بی کسب ما ببین 

شعر با حرف ی شروع شود

یاد روزی که به عشق تو گرفتار شدم

از سر خویش گذر کرده سوی یار شدم

بیت شعر که با ی شروع شه

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم 

دولت صحبت آن مونس جان مارا بس

شعری که با حرف ی

یادگار از تو همین سوخته جانی است مرا

شعله از توست اگر گرم زبانی ست مرا

شعر که اولش با ی شروع شه

یارب این آتش که در جان من است 

سرد کن زآنسان که کردی بر خلیل

 

شعر با ی مشاعره

یاد وصال می کنم، دیده پر آب می شود

شرح فراق می کنم، سینه کباب می شود

بیت شعر که با ی شروع شه

یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب

کز هر زبان که می شنویم نا مکرر است 

شعر با ی شروع شه

یار آن بود که صبر کند بر جفای یار

ترک رضای خویش کند بر رضای یار

شعر با ی

یادایام جوانی جگرم خون می کرد 

خوب شد پیر شدم کم کم و نسیان آمد 

شعر با حرف ی شروع شود

یارا بهشت، صحبت یاران همدم است

دیدار یار نامناسب، جهنم است

شعری که با حرف ی

یک قطره که با موج کسی پا نشدم 

گم بودمو هیچ وقت پیدا نشدم

شعر که اولش با ی شروع شه

یار رب چه چشمه ای است محبت که من از آن

یک قطره آب خوردم و دریا گریستم

بیت شعر که با ی شروع شه

یارب آن شاه وش ماه رخ زهره جبین 

در یکتای که وگوهر یکدانه کیست

شعر با ی مشاعره

یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت 

یک قدم مانده زمین شوق تکامل دارد

شعر با ی

یافت پس از صد نگه مطلب مخصوص خویش

دیده که جوینده بود عشوه‌ی ممتاز را

تیز نگاهی به بزم پرده برافکند و کرد

پرده در محتشم نرگس غماز را

شعر با حرف ی شروع شود

یاران مدد که جذبه‌ی عشق قوی کمند

دیگر به جای پرخطری می‌کشد مرا

شعری که با حرف ی

یادباد آن که به خلوتگه وصلت شب و روز

دل سرا پرده‌ی صد راز نهان بود مرا

شعر با ی شروع شه

یادباد آن که چو آغاز سخن می‌کردی

با تو صد زمزمه در زیر زبان بود مرا

بیت شعر که با ی شروع شه

یاد باد آن که چو می‌شد سرت از باده گران

دوش منت کش آن بار گران بود مرا

شعر با ی مشاعره

یاد باد آن که به بالین تو شبهای دراز

پاسبان مردم چشم نگران بود مرا

شعری که با حرف ی

یاد باد آن که دمی گر ز درت می‌رفتم

محتشم پیش سگان تو ضمان بود مرا

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

شعر با ی شروع شه

یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی

عمریست پشیمان ز پشیمانی خویشم

بیت شعر که با ی شروع شه

یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش

می سپارم به تو از دست حسود چمنش

شعر که اولش با ی شروع شه

یاد ایامی که در گلشن مکانی داشتم

در میان لاله و گل آشیانی داشتم

شعر با ی

*”یک تار موی او به دو عالم نمیدهند

با عشقش این معامله گفتیم و سر گرفت

شعر با ی مشاعره

یک نوک پا به چادر چوپانیم بیا

کز دستچین لاله کنم تکیه گاه تو

شعر با حرف ی شروع شود

یار قند غزلش بر لب و آب آینه گون

طوطی جانم از آن پسته شکرخا باشد

شعر با ی شروع شه

یارب مباد کز پا جانان من بیافتد

درد و بلای او کاش بر جان من بیافتد

یک عمر گریه کردم ای آسمان روا نیست

دردانه ام زچشم گریان من بیافتد

بیت شعر که با ی شروع شه

یاد بگذشته چو آن دورنمای وطن است

که شود بر افق شام غریبان ترسیم

شعر با ی شروع شه

یک عمر در شرار محبت گداختم

تا صیرفی عشق چه سنجد عیار من

شعری که با حرف ی

یکی شکسته نوازی کن ای نسیم عنایت

که در هوای تو لرزنده تر ز شاخه بیدم

شعر با ی

یاد گلچین معانی و نوید و گلشن

نوشخواری بود و نعشه معتاد هنوز

شعر با ی مشاعره

 یعقوب ها زهجر تو بیت الحزن نشین

ای صدهزار یوسف مصری به چاه کن

یارب چه ها به سینه این خاکدان در است

کس نیست واقف این همه راز نهفته را

شعر که اولش با ی شروع شه

یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود

شعر با ی شروع شه

یاد باد آن که چو چشمت به عتابم می‌کشت

معجز عیسویت در لب شکرخا بود

شعر با ی شروع شه

یاد باد آن که صبوحی زده در مجلس انس

جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود

شعر با حرف ی شروع شود

یاد باد آن که رخت شمع طرب می‌افروخت

وین دل سوخته پروانه ناپروا بود

بیت شعر که با ی شروع شه

یاد باد آن که در آن بزمگه خلق و ادب

آن که او خنده مستانه زدی صهبا بود

شعری که با حرف ی

یاد باد آن که چو یاقوت قدح خنده زدی

در میان من و لعل تو حکایت‌ها بود

شعر با ی شروع شه

یاد باد آن که نگارم چو کمر بربستی

در رکابش مه نو پیک جهان پیما بود

شعر که اولش با ی شروع شه

یاد باد آن که خرابات نشین بودم و مست

و آنچه در مسجدم امروز کم است آن جا بود

شعر با ی

یاد باد آن که به اصلاح شما می‌شد راست

نظم هر گوهر ناسفته که حافظ را بود

شعر با ی مشاعره

یاری اندر کس نمیبینیم یاران را چه شد؟

دوستی کی آمد آخر دوستداران را چه شد؟

بیت شعر که با ی شروع شه

یارب به خدایی خداییت

وانگه به کمال پادشاییت

از عشق به غایتی رسانم

کو ماند اگر چه من نمانم

شعر با حرف ی شروع شود

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا

یار تویی غار تویی خواجه نگه دار مرا

شعر با ی شروع شه

یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست

از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کنند

شعر با ی

یا رب چه شد که خانه طاعت خراب شد

کعبه مقام بت شد و زمزم سراب شد

شعری که با حرف ی

یارم چو قدح به دست گیرد

بازار بتان شــــــکست گیرد

شعر با ی مشاعره

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر

کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

شعر که اولش با ی شروع شه

یا رب اندر کنف سایه آن سرو بلند

گر من سوخته یک دم بنشینم چه شود

بیت شعر که با ی شروع شه

یا رب، نگاه کس، به کسی آشنا مکن

گر میکنی، کرم کن و از هم جدا مکن

شعر با حرف ی شروع شود

یکی دو فصل گذشت از درو ، ولی چه کنم

که باز خوشه ی دلتنگیم دروده نشد

چه چیز تازه در این غربت است ؟ کی ؟ چه زمان

غروب جمعه ی من بی تو پوک و پوده نشد ؟

شعر با ی شروع شه

یارم تویی در عالم، یار دگر ندارم

تا در تنم بود جان، دل از تو بر ندارم

شعر با ی

یک دست آوازی ندارد نازنینم

ما خامشان این دست های بی دهانیم

افسانه ها ،‌میدان عشاق بزرگند

ما عاشقان کوچک بی داستانیم

شعر با ی مشاعره

یار من پاک تر از برگ گل است

یار من جاذبه ی  لطف و وفاست

شعر که اولش با ی شروع شه

یک بار هم که گردنه امن و امان نبود

گرگی به گله می زند و می درد مرا

در این مراقبت چه فریبی است ای تبر

هیزم شکن برای چه می پرورد مرا ؟

بیت شعر که با ی شروع شه

یافتم روشندلی، از گریه های نیمه شب

خاطری چون صبح دارم، از صفای نیمه شب

شعر با حرف ی شروع شود

یا رب به محمد و علی و زهرا 

یا رب به حسین و حسن و آل‌عبا

کز لطف برآر حاجتم در دو سرا 

بی‌منت خلق یا علی الاعلا

شعری که با حرف ی

یا گل نورسته شو، یا بلبل شوریده باش

یا چراغ خانه، یا آتش به جان پروانه باش

شعر با ی شروع شه

یک قطره می ز جام تو ای یار دلفریب 

آن می دهد که در همه ملک جهان نبود

شعر با ی مشاعره

یک جمع نکوشیده رسیدند به مقصد

یک قوم دویدند و به مقصد نرسیدند

شعر با ی

یک غمزه کرد و ریخت به جان، یک شرر کز آن

در بارگاه قدس برِ قدسیان نبود

بیت شعر که با ی شروع شه

 یک جهان بر هم زدم وز جمله بگزیدم تو را

من چه می کردم به عالم گر نمی دیدم تو را

شعر که اولش با ی شروع شه

یارب چه بلا که عشق یارست 

زو عقل به درد و جان فکارست

شعر با حرف ی شروع شود

یک دل و یک جهت و یک رو باش

از دو رویان جهان یک سو باش

شعری که با حرف ی

یار من خسرو خوبان و لبش شیرین است 

خبرش نیست که فرهاد وی این مسکین است

شعر با ی شروع شه

یک ذره وفا را به دو عالم نفروشیم

هر چند در این عهد خریدار ندارد

شعر که اولش با ی شروع شه

یک نظر کن در جهان آب و گل از روی لطف 

دوستان را گل برافشان دشمنان را خار ده

بیت شعر که با ی شروع شه

یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب

کز هر زبان که می شنوم نامکرر است

شعر با ی

یک نظر مستانه کردی عاقبت

عقل را دیوانه کردی عاقبت

با غم خود آشنای کردی مرا

از خودم بیگانه کردی عاقبت

شعر با ی مشاعره

یک وعده خواهم از تو که باشم در انتظار

حاکم تویی در آمدن دیر و زود خویش

شعر با حرف ی شروع شود

یک ره از او نشد مرا کار دل حزین روا 

هاتف اگرچه عمرها در ره او شتافتم

شعری که با حرف ی

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور

کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

شعر با ی مشاعره

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح 

هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را

بیت شعر که با ی شروع شه

یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود

دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

شعر با ی

یاد باد آنکه در صفحه ی شطرنج دلت 

شاه غم بودم و با کیش رخت مات شدم

شعر با ی شروع شه

یوسیف کیمی وئرسه یـدیلـه دینـدارینـا قیمـت

جان نقدی ایلـه مـن ده خـریـداریـن اولاردیـم

شعر در مورد تولد فرزند

یک سبد احساس را ، با تو قسمت می کنم

در شب میلاد تو ، جان نثارت می کنم

می نشینم در برت ، با تو صحبت می کنم

داغ،لبهای تو را ، بوسه باران می کنم

شعر با ی